22710 31226                      mail@dim-thymian.chi.sch.gr                      Blog                      Facebook                      Youtube                      Αναζήτηση

Γεγονότα

Ημέρα της Μητέρας

mothers day

Πολλοί την έχουν δίπλα τους

Άλλοι την έχουν χάσει …

Όμως κανείς δε πρόκειται

ποτέ του να ξεχάσει…

Την ΜΑΝΑ που τον γέννησε

Την όμορφή του ΜΑΝΑ

που όλα τα δίνει στο παιδί

δίχως να θέλει πράμα …

Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

σήμερα να της πούμε …

Γιατί για αυτό που είμαστε

σε εκείνη το χρωστάμε …

 Το όνομα της μητέρας μου είναι Ε.Κ. .Κατάγεται από την πόλη της Χίου. Οι γονείς γνωρίστηκαν σε μια βάφτιση ( τουλάχιστον έτσι μου είπαν ) .Αφότου γνωρίστηκαν άρχισαν να βγαίνουν μαζί. Έχω δύο αδελφές, την Μ και την Ν, εγώ είμαι το μεσαίο παιδί, το δευτερότοκο.

 Η μητέρα μου είναι, σε σχέση με το βάρος, κανονική. Έχει μακριά, σγουρά μαλλιά  με καστανό χρώμα αλλά καμία φορά  τα βάφει με ένα πιο κοκκινωπό  χρώμα, δεν τα περιποιέται και πολύ συχνά, για την ακρίβεια σχεδόν καθόλου. Το πρόσωπό της δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό εκτός βέβαια από τα υπέροχα, μεγάλα καστανά της μάτια και το χαμόγελό της που φτάνει μέχρι τα αυτιά. Η μητέρα μου δεν περιποιέται ιδιαίτερα τον εαυτό της εκτός εάν χρειαστεί να πάμε κάπου επίσημα που φορεί τα καλύτερά της, συνήθως κάποιο φόρεμα, χτενίζει τα μαλλιά της και βάφεται. Ύστερα ζητάει την γνώμη μου λες και εγώ ξέρω τίποτα από μόδα ή μακιγιάζ, να πω την αλήθεια εμένα ιδία μου φαίνεται, δεν παρατηρώ καμία διάφορα. Δεν βάζει ποτέ κραγιόν παρότι κάθεται μπροστά από τον καθρέφτη για κάνα 2ωρο ( και μετά λέει ότι εμείς την καθυστερούμε ). Το ντύσιμό της δεν είναι ιδιαίτερο. Μες στο σπίτι φοράει συνήθως  φαρδιά και απλά, άνετα ρούχα δηλαδή φόρμες και πιτζάμες σε αντίθεση με το τι φοράει έξω που φοράει πια επίσημα ρούχα. Για παράδειγμα για να πάει στη δουλειά της θα φορέσει κάποιο μονόχρωμο φόρεμα με τακούνια ή κάτι παρόμοιο. Το ντύσιμό είναι γενικά ( ας πούμε ) μοντέρνο αλλά παρότι η καμπαρντίνα της είναι πλούσια σπάνια φοράει κάποιο από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια της. Πάντως ποτέ δεν φοράει κάτι που θα σε εντυπωσιάσει αρνητικά.

 Η μητέρα μου είναι η πιο χαλαρή, χαμογελαστή και ήπια μητέρα στον κόσμο. Παρότι δουλεύει 24/7  σχεδόν κάθε μέρα του χρόνου πάντα είναι χαμογελαστή. Ακόμη και αν καμία φορά κάνουμε κάποια ανοησία εκείνη ποτέ δεν θα μας τιμωρήσει. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σου ρίξει ένα βλήμα γερακιού ενώ αναστενάζει και λέει : "Τι να σου πω παιδί μου, εντάξει…" με τα μούτρα κατεβασμένα. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει αλλά κάθε φορά μου δημιουργεί ενοχές, παραδείγματος χάρη: Την προηγούμενη εβδομάδα ήθελε να με κουβαλήσει να πάω να δω την Θεία μου. Την ρώτησα για ποιο λόγο θα έπρεπε να πάω αφού πάλι το μόνο που θα έκανα θα ήταν να τρώω σαν βόδι από τα τριάντα φαγητά που είχε φτιάξει η θεία, εκείνη δεν μου απάντησε στην ερώτηση αλλά αντιθέτως μου είπε: "Τι να σου πω παιδί μου, εντάξει, κάτσε εδώ αποβλακωμένος στον υπολογιστή". Στο τέλος με κατάφερε να πάω. Δεν εξηγείται, είναι μάγισσες! Κάθε φορά, μα κάθε φορά που θέλουν κάτι, λες και πατάνε κάποιο κουμπί, θα τα καταφέρουν να μας πείσουν. Ότι και αν είναι αυτό. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι δεν μου απάντησε καν! Όμως όπως εκείνη έτσι και εγώ αν θέλω κάτι παρά πολύ θα τα καταφέρω να την πείσω να μου κάνει το χατίρι. Η αλήθεια είναι πως την εκμεταλλεύομαι παρά πολύ, δεν αφήνω καμία ευκαιρία να πέσει κάτω. Η μητέρα μου είναι (παρόλα αυτά) επίσης ένας παρά πολύ χαλαρός άνθρωπος, κάθε φορά που είμαστε αγχωμένοι για κάτι, οτιδήποτε και αν είναι αυτό, εκείνη θα προσπαθήσει όσο μπορεί να μας κάνει να ηρεμήσουμε. Εάν με ρωτήσεις ένα εκατομμύριο φορές αν είναι αγωνίστρια η απάντηση είναι πάντα ναι. Δουλεύει κάθε μέρα για εμάς. Όταν ήμασταν άρρωστοι εκείνη ήταν εκεί, όταν την χρειαζόμασταν πάντα θα μας βοηθούσε, όταν της ζητάμε κάτι πάντα εκείνη θα προσπαθεί το καλύτερο που μπορεί να μας ευχαρίστηση και όλα αυτά εξαίροντας τις δουλείες του σπιτιού και την "κανονική" της δουλειά. Για αυτό κιόλας διαχειρίζεται τα οικονομικά του σπιτιού (συνήθως όχι, βασικά). Η πιο σημαντική όμως από όλες τις δουλειές της κατά την γνώμη μου είναι η μαγειρική. Χωρίς εκείνη Θα τρώγαμε κάθε μέρα απέξω ή ο πατέρας μου θα έπρεπε να μάθει να μαγειρεύει κάτι περισσότερο από τα 7-8 φαγητά που ήδη ξέρει να φτιάχνει, εγώ αυτό το σενάριο πάντως το βρίσκω εξωπραγματικό. Ενώ τώρα κάθε μέρα έχουμε έτοιμοι και ζεστό φαγητό, που για να πω την αλήθεια δεν εκτιμώ πάντα. Μια άλλη ικανότητα της είναι να κανονίζει τα πάντα μόνη της, χωρίς να ρωτάει κανέναν. Εμείς δεν χρειάζεται σχεδόν ποτέ να πάρουμε μια απόφαση γιατί τις παίρνει αυτή για εμάς. Για καμία θέματα όμως αυτή της η ικανότητα γίνεται πολύ βολική. Για παράδειγμα δεν χρειάζεται να σπαταλάμε χρόνο σε πράγματα όπως το τι θα φορέσουμε:

-Μαμά, τι να  φορέσω αύριο στο σχο…

-Την κοντομάνικη, κόκκινη μπλούζα στο τρίτο συρτάρι δεξιά μαζί με ένα μικρό παντελόνι από το δεύτερο συρτάρι …Α! Μην ξεχάσεις να φορέσεις και την ζακέτα σου, την έχω κρεμάσει διπλά στο γιλέκο σου στην κόκκινη κρεμάστρα στο αριστερό φύλο της ντουλάπας.

Εντάξει ίσως λίγο υπερβολικό παράδειγμα αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Η μητέρα δεν γκρινιάζει, εξαίροντας φυσικά τα παράπονα - που αν όχι άλλες τότε οι περισσότερες μητέρες κάνουν: γιατί κάθεσαι, πήγαινε έξω να παίξεις με τους φίλους σου, μην κάθεσαι τόση ώρα μπροστά στο χαζοκούτι, γιατί αργείς να κάνεις τα μαθήματα σου, τι χάος είναι αυτό που επικρατεί στο δωμάτιο σου, πάλι ξέχασες να πας τα πιάτα στο νεροχύτη άντε να τακτοποιήσεις την ντουλάπα σου κτλ... Πάντως σε πολύ συγκεκριμένα θέματα πρέπει να παραδεχτώ πως είναι πολύ υπομονετική. Για παράδειγμα αν έχουμε κάποιο πρόβλημα με τα μαθήματα και δεν καταλαβαίνουμε κάτι τότε θα καθόμαστε εκεί μέχρι να μας εξήγηση την πιο μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια όμως αν γυρίσει σπίτι και βρει πως δεν έκανες κάποια από τις αγκαρίες σου θα σου βάλει άλλες τόσες. Η μητέρα μου δεν θα έλεγα ότι είναι πανταχού παρούσα αλλά αφού το λέει ο Γιούλης ίσως τελικά όντως να ξέρουν τα πάντα και να μας το κρύβουν. Όπως λοιπόν έχετε καταλάβει η μητέρα  μου φροντίζει - και από τι φαίνεται ξέρει - τα πάντα για τους πάντες. Είναι μαζί μας και στα εύκολα και στα δύσκολα, δεν θα αφήσει κανέναν πίσω σε τίποτα και για κανένα λόγο ότι και αν γίνεται, σε ότι περίοδο και αν βρισκόμαστε. Η μητέρα μου είναι η γλυκύτερη μητέρα στον κόσμο και αυτό το υπογραφώ. Στα μάτια μου η μητέρα μου είναι ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΠΛΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΓΗ.

 Για αυτό όποτε χρειάζομαι κάτι θα πάω σε εκείνη. Για την ακρίβεια έχουμε και κάποιες έντονες στιγμές μαζί: Μια ζεστή καλοκαιρινή νύχτα… ξυπνώ μέσα στο βράδυ από την ζεστή … Πέταξα όλα τα παπλώματα και προσπάθησα να ξαναθυμηθώ αλλά που ο ύπνος.. προσπάθησα ξανά και ξανά. Δεν θα είχε περάσει καμία ώρα και σηκώθηκα, άρχισα να κάνω βόλτες μέσα στο σπίτι. Σε λίγο με έπιασε ενός κόμπος στο στομάχι. Πήγα και ξύπνησα την μητέρα μου για να της πω τι είχε συμβεί. Μου είπε πως δεν ήταν κάτι σοβαρό και να πέσω ξανά για ύπνο. Την άκουσα και πήγα πίσω αλλά, δυστυχώς, σύντομα τα πράγματα χειροτέρεψαν. Πήγα πίσω και μου είπε να κάτσω στο κρεβάτι μέχρι εκείνη να πάει να ζεστάνει κομπρέσες. Που να ξέραμε όμως πως μέχρι να φέρει εκείνη τις κομπρέσες τα πράγματα θα είχαν πάρει την κατηφόρα και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς. Ξαφνικά χωρίς να το επίμενε κανένας άρχισα να ουρλιάζω ξυπνώντας την μίση γειτονιά αλλά αυτό ήταν από τα τελευταία που με ενδιέφεραν εκείνη την στιγμή. Ένας τρομερός πόνος που όμοιο του δεν έχω ξανανιώσει - λες και έχω νιώσει και πολύ πόνο. Όλοι έτρεξαν αμέσως από πάνω μου και ο πατέρας πήγε να πάρει τον γιατρό. Άρχισαν να μου κάνουν ερωτήσεις του τύπου: "Που πονάς;"  και "Είναι ο πόνος συνεχής η διακεκομμένος;". Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν σκωληκοειδίτιδης ειδικά αφότου έδωσα στους γονείς μου μια διαφορετική περιγραφή. Συγκεκριμένα τους είπα: " Νιώθω λες και κάτι με τρώει από μέσα προς τα έξω!!!ΑΑΑΑΑ!!!!ΑΑ!!ΕΕ!!ΟΥΥΥΥ!!!ΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!" αλλά ο γιατρός μας διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό και ότι αύριο θα ήμουν μια χαρά. Μας είπε ότι έφταιγε που περπατούσα χωρίς να φαραώ κάλτσες. Ύστερα από ένα ζευγάρι κάλτσες αρκετές κομπρέσες και κάποιες ώρες χαμένου ύπνου επιτέλους με πήρε ο ύπνος. Το επόμενο πρωί ήμουν μια χαρά (τώρα συνειδητοποιώ ότι η αγρύπνια μου μπορεί τελικά να ήταν το αίτιο όλου αυτού). Μια άλλη έντονη στιγμή με την μητέρα μου η όποια δεν ήταν και τόσο περιπετειώδης ήταν η εξής: είχα πάει με την μητέρα μου στην παιδική χαρά του Νεχωρίου που τότε είχε πρώτο ανοίξει. Είχα ενθουσιαστεί. Είχε μεγάλες κούνιες, ένα μικρό κάστρο που είχε μια τρίμετρη στριφογυριστεί τσουλήθρα και μια τεραστία μεταλλική μπάλα η όποια στριφογυρίζει πολύ γρήγορα. Επίσης ήμουν κάτω των 7 χρονών όποτε δεν ήταν και δύσκολο να ενθουσιαστώ. Καθώς λοιπόν έπαιζα και κατέβαινα την τσουλήθρα για 300στη φορά εκείνο το απόγευμα άρχισα να βαριέμαι όποτε σαν άμυαλο που ήμουν πηρά την ηλίθια απόφαση να κατέβω με το κεφάλι. Η μητέρα μου είπε ότι παίζω πολύ επικίνδυνα και ότι έπρεπε να το σταματήσω αλλά που εγώ πάω πάνω λοιπόν στην τσουλήθρα και … δεν έγινε αυτό που φαντάζεστε. Επειδή κατάλαβα ότι θα έτρωγα τα μούτρα μου στη μέση της διαδρομής προσπάθησα να φέρω τα πόδια μου μπροστά ΣΤΡΙΦΟΓΙΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΩ ΚΑΤΕΒΑΙΝΑ ΤΗΝ ΣΤΡΙΦΟΓΗΡΙΣΤΗ ΤΡΙΟΡΟΦΗ ΤΣΟΥΛΗΘΡΑ με αποτέλεσμα να πέσω χωρίς να προλάβω να τελειώσω την περιστροφή προσγειώθηκα πάνω στο πόδι μου και άρχισα να κλαίω, να κλαίω παρά πολύ, σε σημείο που δεν μπορούσα να αναπνεύσω παρότι δεν πονούσα και τόσο ευτυχώς το μόνο που έπαθα ήταν να μην μπορώ να περπατήσω για κανένα δίωρο. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι άλλο.

 Όταν είμαι στην αγκαλιά της μητέρας μου νιώθω την αγάπη και την στοργή της λες και το άγγιγμα της με ζεσταίνει. Νιώθω προστατευμένος λες και τίποτα δεν μπορεί να με αγγίξει. Όταν έχω την προσοχή της είμαι πάντοτε υπάκουος γιατί ξέρω πως χωρίς μια άγεις σχέση εμπιστοσύνης μαζί της αυτά τα τουλάχιστον 18 χρόνια θα περνούσαν παρά πολύ δύσκολα αλλά ακόμη και αν φύγω τελικά από κοντά της, και είμαι πιθανός δεκάδες χιλιόμετρα μακριά της, εκείνη θα μένει στην κάρδια μου. Είμαι περήφανος για αυτή και είμαι σίγουρος πως όλα τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Λένε πως όλα στο κόσμο μπορούν να γίνουν με το κατάλληλο αντάλλαγμα αλλά εγώ διαφωνώ διότι η αγάπη, η στοργή και η ζεστασιά που δίνει μια μανά στο παιδί της δεν ανταλλάζεται με τίποτα.

 Εύχομαι η μητέρα μου να μείνει πάντα μαζί μου, έστω στην καρδιά μου!

Πριν περίπου έντεκα χρόνια, μια ηλιόλουστη μέρα ακούστηκε ένα γλυκό κλαμα. Ήταν το κλάμα το δικό μου όταν βγήκα από τη κοιλιά της μαμάς μου. 

Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στην Α σε μια Κ κι έτσι αποφάσισαν να παντρευτουν και μετά από δυο περίπου χρόνια έφεραν στην ζωή εμένα! Το όνομα του πατέρα μου είναι Δ.Π και της μαμάς μου είναι Μ.Φ. Οι γονείς μου είναι πολυ νέοι σε ηλικία και σε λίγα χρόνια δίπλα τους θα φαίνομαι περισσότερο σαν αδελφός τους παρα σαν γιός τους περνώντας τα χρόνια συνέβησαν κάποια περιστατικά όπου οι γονείς μου φοβήθηκαν πολύ για την υγεία μου το πρωτο ήταν όταν ήμουν τεσσάρων περιπου ετων και ενώ έπαιζα σε ένα παιδότοπο, έπεσα κάτω και χτύπησα πολυ άσχημα τη μύτη μου.οι γονείς μου φοβήθηκαν πολύ μήπως την έχω σπάσει και έπρεπε να αποφασίσουν αν θα μου έκανε ο γιατρός ακτινογραφία, γιατί ήμουν αρκετά μικρός για να παρω αυτήν την ακτινοβολία. Τελικά έκανα και όλα ήταν καλα. 

Ένα άλλο περιστατικό που θυμάμαι είναι όταν είχα πυρετό για πολλές ημέρες και τα φάρμακα δεν βοηθούσαν. Οι γονείς μου είχαν στεναχωρηθεί παρα πολυ! Τελικά όλα πηγαν καλά και ανάρρωσα πλήρως.

Σήμερα είναι η γιορτή της μητέρας αλλά δυστυχώς η μαμά μου λείπει, είναι στην Αθήνα για να επισκευθει έναν γιατρό. Εγώ όμως της έχω κόψει το πιο όμορφο τριαντάφυλλο από τον κήπο μας, το έβαλα στο νερό και ελπίζω να μην έχει ξεραθεί μέχρι να επιστρέψει. 

Εύχομαι η μαμά να είναι πάντα καλά, υγιής και ευτυχισμένη και θα προσπαθω πάντα να την κάνω χαρούμενη και περήφανη. 

Για την γιορτή σου εύχομαι χρόνια πολλα με υγεία να'ναι η ζωή σου πάντοτε γεμάτη ευτυχία η μόνη αγάπη που μετρά, στέκεται και είναι πάντα αληθινή είναι της μάνας μόνο.

Η  μαμά μου είναι γλυκιά                                                                                                               

που πολύ με αγαπά

Είναι πάντα στο πλευρό μου

φύλακας και άγγελός μου

Θα' θέλα  να τη φιλήσω

στην αγκαλιά μου να την σφίξω

Να της δώσω δυο φιλιά

με αγάπη και χαρά.

Η μητέρα μου ονομάζεται Δ.Τ. Κατάγεται από την Χίο. Η μητέρα μου γνωρίστηκε με τον πατέρα μου από μια καφετέρια. Δηλαδή άρχισαν να μιλάνε και όλο ερχόντουσαν πιο κοντά. Έτσι έκανε εμένα και την  αδελφή μου την Χριστιάννα. Πρώτα έκαναν την αδελφή μου και μετά εμένα. Τα μαλλιά της  είναι  μακριά και είναι βαμμένα ξανθά. Το χτένισμα της το περιποιείται κάθε 2 μήνες περίπου πάει κομμωτήριο και τα φτιάχνει φανταστικά. Το πρόσωπό της είναι μια χαρά και έχει μόνο μια ελιά στο σαγόνι της. Βάφεται αρκετά, συνηθώς όταν πάει σε γάμο, βάπτιση, να πιεί καφέ και άλλα πολλά. Βάζει κραγιόν κόκκινο μακιγιάζ και άλλα που δεν τα ξέρω. Ντύνεται κλασικά να πω. Φοράει μες το σπίτι ένα κοντομάνικο με ένα ωραίο σορτσάκι τώρα το καλοκαίρι. Όταν βγαίνει έξω, συνήθως φοράει φουστάνι με κολάν. Ο χαρακτήρας της είναι ήπιος, είναι γλυκούλα,είναι δυναμική, μας κρατάει υγιείς, είναι αρκετά γελαστή, δεν παραπονιέται πολύ, μου κάνει πολλά χατίρια, κάποιες φορές την εκμεταλλεύομαι λιγάκι, δουλεύει κάθε μέρα και φέρνει λεφτά, αγωνίζεται αρκετά, μου κανονίζει τα μαθήματά μου στο φροντιστήριο και φυσικά μαγειρεύει, σκουπίζει, σιδερώνει και πλένει!!!

Το πρώτο περιστατικό που μου άρεσε ήταν ότι είχαμε πάει μαζί ποδαρόδρομο με τα σκυλάκια μας. Ήταν υπέροχα, γελούσαμε και μιλούσαμε. Το δεύτερο περιστατικό που ήταν και αυτό ωραίο ήταν ότι κατεβήκαμε στην αυλή να παίξουμε μπάσκετ μαζί και ο μπαμπάς και ένα τρίτο ότι όταν είχα πυρετό συνέχεια ήταν δίπλα μου και ότι της ζητούσα μου το έκανε.

Τα συναισθήματα μου είναι αγάπη επειδή την λατρεύω, με προστατεύει αν γίνει κάτι, με φροντίζει και είμαι πάντα δίπλα της αν πάθει κάτι.

Στα μάτια μου φαίνεται το ομορφότερο πλάσμα της γης.

Η ευχή μου είναι μια και μοναδική. Ότι δεν θέλω να την χάσω ποτέ μα ποτέ.

ΜΑΜΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΔΩΣΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΖΩ ΚΑΙ ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ!!!!!!!!!!!

Στον κόσμο υπάρχουν πολλές μανάδες αλλά σαν την δική μου καμία δεν
συγκρίνετε. Η μάνα μου είχε ένα υπέροχο όνομα, κατάγεται από την
Ελλάδα συγκεκριμένα στην Χίο. Με τον πατέρα μου γνωρίστηκαν στο
ποδόσφαιρο . Μετά από πολλές συναντήσεις αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο
γάμος έγινε στον Άγιο Ευστράτιο στα Θυμιανά ανάμεσα σε γνωστούς και
φίλους . Μετά από όλα αυτά απέκτησαν τρία παιδιά εμένα και τα δίδυμα
αδέλφια μου Κώστα και Βαγγέλη.

  Η μάνα μου είναι ένα εξήντα πέντε, με καστανά μακριά μαλλιά , πάντα
περιποιημένα και  με μάτια πράσινα. Της αρέσει να ντύνετε μοντέρνα
όταν βγαίνει έξω αλλά περισσότερο στο σπίτι φοράει αθλητικά ρούχα.

  Είναι πάντα χαμογελαστή, χαρούμενη, κανονίζει και οργανώνει το
πρόγραμμα της ημέρας, μας φροντίζει, μας δείχνει την αγάπη της με μια
αγάλια και ένα φιλί και γι' αυτό και εμείς την αγαπάμε γιατί είναι
το ομορφότερο και ξεχωριστό πλάσμα της Γης στα μάτια μας.

  Όταν ήμουν μικρή και μάθαινα να κάνω ποδήλατο χωρίς βοηθητικές
έπεσα κάτω και χτύπησα τα γόνατα μου και τους αγκώνες μου, τότε η
μάνα μου άρχισε να ανησυχεί γιατί έτρεχε πολύ  αίμα. Όποτε είμαι
άρρωστη η μάνα μου ξαγρυπνούσε και για συμπαράσταση έκανε εμετό μαζί
μου. Πριν λίγες ήμερες είχαμε πάει για περίπατο  από τα χωράφια και
κάθε τρεις και λίγο έπεφτα κάτω γελώντας .Και επίσης όταν  ήμουν στο
νηπιαγωγείο έβενε ένας ταξιτζής και μας έσπρωξε σε ένα δέντρο αλλά
ευτυχώς δεν τραυματιστήκαμε .
   
Με τη μάνα μου νοιώθω πολλά συναισθήματα όπως, αγάπη, ευγνωμοσύνη, που με έφερε στην ζωή, στοργή με τόσα που κάνει, ασφάλεια όταν είμαι
στην αγκαλιά της, σεβασμό λόγο ότι είναι μεγαλύτερη μου, περηφάνεια
γιατί μπορεί να κάνει τόσα πολλά για εμένα και υπακοή γιατί είναι η
μάνα μου. Θα είμαι πάντα διπλά της και θα μπορούσα να θυσιαστώ για
εκείνη .Αλλά η μάνα είναι μόνο ΜΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ .

  Εύχομαι να έχουν όλοι μια μάνα σαν την δικιά μου ,να τους φροντίζει, να τους αγαπάει ,να τους μαγειρεύει μέχρι να σκάσουν ,να τους
ταΐζει γλυκά και τέλος να μην τους δίνει γιατί αυτή δεν είναι μάνα
αλλά μια άκαρδη μάνα.



                                                     ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ ΜΑΝΑ <3