Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που είναι αφιερωμένη ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό, η ψυχολόγος του σχολείου μας μαζί με τα παιδιά της Ε’ τάξης πραγματοποιήσαν την ακόλουθη ψυχοκινητική δραστηριότητα, η οποία χωρίζεται σε 6 βήματα. Μετά από κάθε βήμα, η σχολική ψυχολόγος ρωτούσε τα παιδιά : "Πώς νιώσατε;" "Τι σκέψεις κάνατε;"
Βήμα 1 : Διατάσεις στο σώμα, εστίαση στο τίναγμα των άκρων. (Χαλαρώνουμε το κεφάλι και τα άκρα)
Βήμα 2: Χωρισμός των παιδιών σε δυάδες. Ο πρώτος που είναι μπροστά κρατά κλειστά τα μάτια, ο δεύτερος από πίσω καθοδηγεί με το χέρι, σε μια προσπάθεια ανάπτυξης εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Αλλάζουν μετά θέση και ο οδηγός αυτή τη φορά κλείνει τα μάτια και ο άλλος καθοδηγεί. (Ζευγαρώνομαι, εμπιστεύομαι, καθοδηγούμαι, αφήνομαι)
Βήμα 3: Τώρα κάθε παιδί είναι μόνο του. Κινούνται στον χώρο με κλειστά μάτια, προσπαθούν να αποφεύγουν ο ένας/η μία τον άλλο/την άλλη. Όταν πέφτουν πάνω σε κάποιον/α, αλλάζουν διαδρομή. (Μοναξιά, χάνομαι, αναζητώ, δύσκολα εμπιστεύομαι, πελαγοδρομώ)
Βήμα 4: Με ανοιχτά αυτή τη φορά μάτια κινούνται στον χώρο, σαν να τους τραβάει ο δείκτης του χεριού τους. (Δείχνω, καρφώνω, κακολογώ, εκδικούμαι, αποφεύγω, απομονώνω, φέρομαι ρατσιστικά)
Βήμα 5: Με κλειστά μάτια ξανά, κινούνται στον χώρο, και όταν πέφτουν πάνω σε κάποιον/α, τον/την ακουμπούν τρυφερά στα χέρια. (Αναπτύσσω κοινωνικότητα, δοκιμάζω τις σχέσεις μου, φέρομαι ευγενικά)
Βήμα 6: Τέλος, τα παιδιά συγκεντρώνονται προς το κέντρο του κύκλου με σημείο αναφοράς έναν/μία ενήλικα, ακουμπούν ο ένας/η μία πάνω στον άλλο/στην άλλη, αγκαλιάζουν τους μπροστινούς/τις μπροστινές τους. Διατηρούν την ησυχία στην ομάδα, παίρνουν βαθιές ανάσες και χαλαρώνουν για κάποια λεπτά. (Έμαθα να συνυπάρχω. Σέβομαι τη διαφορετικότητα. Είμαστε ίσοι, αν και διαφορετικοί. Τους/τις αγαπώ όλους/όλες).
- Εμφανίσεις: 62
